Ernstige overlast kan verstrekkende gevolgen hebben.Wanneer je een appartement koopt verwacht je daar met plezier en in harmonie met de andere appartementseigenaren te kunnen wonen. Meestal is dat ook wel zo, maar het kan heel anders lopen.

In een VvE ondervonden de bewoners zoveel hinder van één van de eigenaren, dat zij ernstig in hun woongenot werden gestoord. Het ging werkelijk alle proporties te buiten. De overlast werd veroorzaakt door iemand met persoonlijke problemen en bestond voornamelijk uit regelmatig harde muziek, geschreeuw en gevloek vanuit de woning en in het gebouw, vernielingen van de voordeur en een raam van de woning en onbehoorlijk en bedreigend gedrag jegens medebewoners van het gebouw en voorbijgangers.

Besluit van de vergadering

In de vergadering van eigenaars werd besloten de desbetreffende eigenaar op grond van het splitsingsreglement (modelregl.’73 art. 24, modelregl.’92 en ’83 art.27, modelregl. 2006 art. 39) het gebruik van zijn privégedeelte alsmede het gebruik van de gemeenschappelijke gedeelten te ontzeggen. Dat is een verregaande maatregel, die niet lichtvaardig genomen mag worden. De overlastveroorzakende eigenaar accepteerde het besluit van de VvE niet en diende bij de kantonrechter een verzoekschrift in om het besluit te vernietigen.

Bij de kantonrechter

De door de VvE overlegde lijst van overlast was omvangrijk. Vele malen heeft de VvE aangifte gedaan bij de politie. De op de lijst van de VvE genoemde overlast komt voor een groot deel overeen met het door de politie verstrekte overzicht van de overlastmeldingen. Ook in 2006 en 2007 zorgde de desbetreffende eigenaar al voor vergelijkbare problemen.

De kantonrechter was van mening, dat de bewoners een overlast van een dergelijke omvang niet hoeven te accepteren. Dat de lichamelijke en/of psychische gesteldheid van de veroorzaker zijn gedrag veroorzaken doet daar niet aan af. Op deze zitting is de kantonrechter terdege nagegaan of de vergadering van eigenaars het besluit tot ontzegging van gebruik van het privégedeelte niet te lichtvaardig had genomen. De VvE heeft de desbetreffende eigenaar begin 2008 al gesommeerd zijn overlast gevend gedrag te staken en de door hem aangebrachte vernielingen aan voordeur en raam te herstellen. Vervolgens heeft de VvE in de loop van dat jaar nog drie aangetekende brieven gestuurd met waarschuwingen en er in die brieven herhaaldelijk op gewezen, dat wanneer zijn gedrag niet zou verbeteren, de VvE de procedure tot ontzegging van het gebruik van zijn appartementsrecht zou starten. Bovendien is de desbetreffende eigenaar specifiek voor de vergadering uitgenodigd om zijn standpunten toe te lichten. De kantonrechter vindt, dat uit deze brieven en uit de notulen van de vergadering van eigenaren blijkt, dat zij zich voldoende rekenschap heeft gegeven van de ingrijpende gevolgen van de ontzegging voor de persoon, die dit lot treft.

Argumenten verzoeker

De verzoeker voert aan, dat hij ruzie heeft met de voorzitter en dat die daarom te pas en te onpas de politie heeft ingeschakeld. Ook voert hij aan, dat het bestuur druk op de vergadering uitgeoefend zou hebben om te stemmen voor het besluit hem het gebruik van zijn woning te ontzeggen. Bovendien is hij van mening, dat de VvE eerst een minder vergaande maatregel op had moeten leggen – zoals een boete – of mediation aan had moeten bieden.

Uitspraak

De VvE en alle eigenaren, die daartoe behoren moeten zich op grond van artikel 2:8 van het Burgerlijk Wetboek jegens elkaar gedragen volgens redelijkheid en billijkheid. De rechter is van mening dat door de zorgvuldige afweging van het besluit en de uitgebreide waarschuwingsprocedure voor de eigenaar aan deze wettelijke regel voldaan is. Hij vindt niet, dat de VvE te snel tot deze zware maatregel is overgegaan. De rechter ziet niet in dat het opleggen van een boete of mediation wel tot resultaat had kunnen leiden. Hij wijst het verzoek tot vernietiging van het besluit af en veroordeelt verzoeker tot de proceskosten.

Geen geval gelijk

Over het algemeen wordt aangenomen, dat ontzegging van het gebruik van een woning wel een maatregel is, waarmee je kunt dreigen, maar niet één, die ook daadwerkelijk tot uitvoering kan worden gebracht. Als de ernst van de hinder echter zo zwaarwegend is, dat gedurende langere tijd het woongenot van de overige eigenaren rigoureus verstoord is, kan in uitzonderlijke gevallen deze maatregel toch daadwerkelijk opgelegd worden blijkt uit deze uitspraak. Bijna altijd zal de betrokken eigenaar naar de kantonrechter stappen om te verzoeken het besluit te vernietigen. De rechter zal alle belangen tegen elkaar afwegen en naar alle omstandigheden van het geval kijken. Doordat de omstandigheden in een dergelijke zaak bijna nooit gelijk zijn, zal de uitspraak dan ook niet altijd hetzelfde zijn. Iedere rechter zal alles in aanmerking nemend de uitspraak doen, die hem het beste voorkomt.

Naar aanleiding van: LJN BL0339, sector Kanton Rechtbank Utrecht, 15-09-2009

mr. Nicolette Smeenk was van 2003 tot 2014 hoofd juridische zaken bij VvE Belang, belangenorganisatie voor verenigingen van eigenaars en appartementseigenaren.